طراحی لایه های پانل ساندویچی در یک شناور تندرو کامپوزیتی با استفاده از آیین نامه dnv و اجزا محدود

استفاده از پانل های ساندویچی کامپوزیتی در ساخت شناورهای تندرو در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. مزیت اصلی استفاده از این نوع سازه ها نسبت استحکام به وزن بالای آن ها در برابر انواع بارهای جانبی می باشد و چون یکی از اهداف طراحان بایستی کاستن وزن سازه ای ضمن حفظ استحکام مورد نیاز به منظور افزایش سرعت شناور باشد، به این دلیل از این نوع سازه ها در ساخت شناورهای تندرو استفاده می شود. ساختار این سازه بدین ترتیب است که یک هسته با چگالی کم در وسط قرار می گیرد و در دو طرف آن دو پوسته نازک با سفتی بالا توسط چسب متصل می شود، به طوری که ضخامت این پوسته ها در مقایسه با ضخامت هسته بسیار کمتر است. این پروژه به منظور ارائه نتایج مربوط به نحوه طراحی لایه های پانل ساندویچی در یک شناور تندرو با استفاده از آیین نامه dnv و اجزا محدود تحت بارهای هیدرودینامیکی تعریف و اجرا شده است. نتایجی که در پایان به آن دست خواهیم یافت به صورت ماکزیمم تنش و جابجایی در لایه ها و مقایسه نتایج با حداکثر مقدار مجاز در نظر گرفته شده طبق آیین نامه خواهد بود، در ادامه نیز به بررسی نقش هسته ها در پانل های ساندویچی و همچنین تاثیر لایه گذاری در زوایای مختلف خواهیم پرداخت. بدنه شناور با استفاده از یک مدل سه بعدی در نرم افزار solid works طراحی شد و همچنین جانمایی عمومی شناور با توجه به نمونه های واقعی و مشابه انجام شد. بارگذاری های اعمال شده بر روی شناور به صورت استاتیکی و طبق استاندارد dnv انجام شد. در تمام این پروژه تلاش شد با حداکثر دقت ممکن شبیه سازی رفتار سازه ای شناور تحت بررسی انجام شود تا بتوان به صحت نتایج اطمینان داشت. با این وجود بعضی از شرایط غیر قابل مدلسازی در ساخت چنین سازه ای وجود دارد که به خطاهای محاسباتی و تحلیل سازه می افزایند. برای پوشش دادن به خطاهای احتمالی سعی شده است مدل ساخته شده در شرایط بدتر و بحرانی تر نسبت به مدل واقعی در نظر گرفته شود.